Ο Κος. Χριστόφορος Τσαντούλας σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το διδακτορικό του στο Κολέγιο των Λεώντων του Λονδίνου.
Στο πλαίσιο της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση, η ομάδα με υπεύθυνο τον κ. Τσαντούλα, επιβεβαίωσε τον αυξημένο πόνο σε διαβητικά ποντίκια χρησιμοποιώντας ειδικά τεστ.
Στη συνέχεια μπλόκαραν τη λειτουργία του γνωστού γονιδίου με το φάρμακο ιβαβραδίνη (η οποία χρησιμοποιείται σήμερα για την καρδιαγγειακή πάθηση, τη στηθάγχη) και παρατήρησαν ότι ο πόνος των διαβητικών ποντικών εξαφανίστηκε. Στο επόμενο στάδιο οι ερευνητές δημιούργησαν διαγονιδιακά ποντίκια, στα οποία το γονίδιο έλειπε από τους νευρώνες πόνου. Όταν αυτά τα ποντίκια έγιναν διαβητικά δεν είχαν ευαισθησία στον πόνο, παρά την υψηλή γλυκόζη στο αίμα τους.
Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι η δράση του συγκεκριμένου γονιδίου ελέγχει τον χρόνιο πόνο στον διαβήτη και κατά συνέπεια φάρμακα που μπλοκάρουν την πηγή του πόνου, είναι πολλά υποσχόμενα για τη θεραπεία του διαβητικού πόνου σε ανθρώπους. Η έρευνα της επιστημονικής ομάδας του Δρα. Χριστόφορου Τσαντούλα, η οποία ξεκίνησε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 2012 και εν συνεχεία μεταφέρθηκε στο Κολέγιο των Λεώντων του Λονδίνου το 2014, όπου διήρκεσε σε σύνολο 5 χρόνια, αποκάλυψε πως ο διαβητικός πόνος οφείλεται σε μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη! H πρωτεΐνη αυτή είναι όπως μας περιγράφει, «το φανάρι σε μια διασταύρωση που οδηγεί στον χρόνιο πόνο, δηλαδή το σημείο από το οποίο περνάνε διαφορετικά βιοχημικά μονοπάτια, που καταλήγουν στον χρόνιο πόνο».
Συχγαρητήρια στον Έλληνα ερευνητή για αυτήν του την προοδευτική ανακάλυψη την οποία μόνο Έλληνας θα μπορούσε να πραγματοποιήσει!
Οι Γιατροί σε όλο τον κόσμο δίνουν εξάλλου τον Ελληνικό Όρκο του Έλληνα ¨Πατέρα της Ιατρικής¨, Ιπποκράτη, υποχρεωτικά πριν ξεκινήσουν επαγγελματικά τις Ιατρικές υπηρεσίες του, μία επίσης πράξη Ιεροτελεστίας που μας κάνει Υπερήφανους εμάς και μόνο, όλους τους Έλληνες!
